یه جور خداحافظی

پیرو پست قبل مختصری به کتاب شیطان و دوشیزه پریم می پردازم:  این کتاب یکی از بهترین کتاب هایی است که این اواخر مطالعه نموده ام. پرداختن به یک واقعیت کلیشه ای(کشمکش انسان با شیطان و هرآنچه نوع انسان را از خوبی ها و منبع نور دور می کند) توسط نویسنده، نه تنها از جذابیت این روایت نمی کاهد بلکه نویسنده با قلم منحصر به فردش بسیار ماهرانه خواننده را ناگزیر به مطالعه همه صفحات کتاب می نماید. جملاتی از این کتاب را بسیار دوست داشتم ؛ جملاتی چون: « درست آنگاه که هیچ انتظارش را نداریم، زندگی پیش روی ما مبارزه ای می نهد تا شهامت و اراده مان را برای دگرگونی بیازماید. » « مرگ اجتناب ناپذیر است. و باید یاد بگیریم که موقر، خردمند و تسلیم، با آن روبرو شویم ؛ مرگ اغلب، ما را از رنج های بی حاصل زیادی آزاد می کند.» شیطان و دوشیزه پریم پائولو کوئیلو روایت دهکده ویسکوز و اهالی این قصبه است. دهکده ای آرام و زیبا که اهالی آن به مهربانی شهره اند. ولیکن شیطان، دشمن قسم خورده  نوع انسان با یکی از ترفندهایش وارد قلمرو این آدم ها شده و آن ها را به جنایتی هولناک دعوت می کند. و چه وسوسه ای محرک تر از وس یه جور خداحافظی...

آدمی خلق شده است برای حرکت، برای آزمودن، پیش رفتن، اصلاح کردن، جستجو و کنکاش، شکست خوردن و همچنان  ایستادن. گاهی مسیرهایی پیش روی ماست که گریزی جز طی کردن آن نیست تا انتها با گام هایی استوار مسیر نا شناخته ای را می پیماییم بلکه به مطلوبمان دست یازیم. حال اگر مطلوب را به چنگ آوریم فبها؛ اما اگر پایان مسیر طی شده بن بست بود؛ اندکی تأمل، قدری سبک و سنگین کردن، پردازش دوباره دماغ، حسابگری و دوباره گام نهادن، اینبار در مسیر شکست و بازگشت؛ البته بازگشتی پیروزمندانه با کوله باری از تجربه ها برای گام های بعدی در مسیرهای پیچ در پیچ عالم هستی. آدم های عاقل و دانا مسیر ختم شده به بن بست را فقط یکبار می پیمایندو آدم های نادان این مسیر را بارها تجربه می کنند و سرخورده و شرمنده باز می گردند بدون هیچ دستاوردی. در مسیر، آوردن این ابلهان با موعظه ، منطق و استدلال مانند یاسین در گوش خر خواندن است. این روزها آسمان ابری است! آسمان ابری را دوست ندارم. دلم می گیرد! یه جور خداحافظی...

امشب تاریکی و سرما همه ما را به صحنه نبردی زیبا فراخوانده اند. این دو در این شب به رسمی دیرینه شبیخون می زنند به سپاه روشنایی و آفتاب؛ نبردی طولانی به وسعت مهربانی قلب ها، شادی، هم صحبتی و صدالبته امیدواری؛ امید به آمدن و خرامیدن سپیده صبح. یلدا! این شب طولانی پرنده خیالم را پرواز می دهد به سمت و سوی قصه ها و افسانه های شیرین شبانه. داستان هایی از جنس پیروزی نیکی بر بدی و تاریکی بر روشنایی. تاریکی هرچه در این شب به دامان زمان چنگ می زند بلکه بر درازای خود بیفزاید یارای ایستادن در برابر پرتوهای درخشان آفتاب که همچون تیرهای از چله رها شده در قلبش فرود می آیند را ندارد؛ بالأخره سپر می اندازد و روشنایی همه صحنه نبرد را فرا می گیرد. یلداتان آرام، شاد و خجسته! یه جور خداحافظی...

جناب آقای آخوندی، وزیر راه محترم! چندی پیش در یکی از سخنرانی هایتان فرمودید: با پروژه مسکن مهر مخالفید و این پروژه به زیان عمران و آبادانی کشور است. باید به عرضتان برسانم مردم این سرزمین سی و اندی سال پیش انقلاب نکردند که یک مرفه بی درد در کرسی وزارت همچون حاکمان نظام سرمایه داری، از خوشایندها و ناخوشایندهایش بگوید. جنابعالی خدمتگزار این ملت هستید. همین و بس! هر پروژه، طرح یا سیاستی که به سود اقشار مختلف ملت است، باید اجرایی شود. حال این مهم بر عهده خدمتگزاران مردم در کرسی های اجرایی کشور است که پروژه هایی از این دست را به هر ترتیبی که شده و با اتخاذ راهکارها و سیاست های هوشمندانه اجرایی کنند. کلیت این طرح بسیار عالی است . جنابعالی و همکارانتان تلاش کنید نواقص طرح را برطرف و در جهت اجرای سریع و تحویل پروژه های تکمیل شده اقدام نمایید. در ضمن خاطرتان باشد این پروژه بزرگ در جهت رفع مشکلات مسکن قشر محروم جامعه و جوانان در شرف ازدواج این مملکت کلنگش زده شده است. این پروژه نیاز ضروری جامعه امروز ماست. البته گویا دغدغه اصلی شما مسئولان، قشر محروم نیست. شما چه می دانید از هزینه های رهن و اجار یه جور خداحافظی...